Artikel WijBusinessNieuws,
Tijdens Prinsjesdag werden diverse belangrijke onderwerpen besproken, waaronder het groeiende personeelstekort in Nederland. Een van de meest opvallende uitspraken van het kabinet was dat het de inzet heeft om Nederland weer meer aan het werk te krijgen. Het kabinet wil dit bereiken door het aantrekkelijker te maken om fulltime te werken, zodat het financieel beter loont om meer uren te maken. Maar hoeveel Nederlanders werken eigenlijk parttime? En hoe groot is de groep parttime werknemers die, met de juiste stimulansen, geïnteresseerd zou zijn om meer te werken?
Nederland telt ongeveer 18 miljoen inwoners, waarvan de overheid de groep van 15 tot 75 jaar beschouwt als de beroepsbevolking. Deze groep omvat 13,4 miljoen mensen. Echter, een deel van hen kan niet werken vanwege verplichtingen zoals school of vanwege hun leeftijd. Toch heeft Nederland een flinke actieve beroepsbevolking: 9,8 miljoen mensen hebben een (vaste) baan. Het grootste deel hiervan, zo’n 5,2 miljoen mensen, werkt fulltime (meer dan 35 uur per week). Daarnaast werkt een aanzienlijk deel, namelijk 4,7 miljoen mensen, parttime.
Veel van deze parttime werkenden geven volgens het CBS aan dat ze niet in de mogelijkheid zijn om meer te werken. Dit kan te maken hebben met verschillende factoren, zoals zorgtaken, gezondheid, of andere persoonlijke redenen. Toch is er een kleinere groep die aangeeft wél bereid te zijn meer te gaan werken, mits de omstandigheden dat toelaten. Deze groep wordt geschat op afgerond 513 duizend mensen. Dit zijn de mensen die mogelijk positief zouden reageren op de regelingen van het kabinet om fulltime werken aantrekkelijker te maken. Door hen de juiste prikkels te bieden, zou het kabinet een belangrijke stap kunnen zetten in het aanpakken van het personeelstekort in Nederland.
Werkloosheid
Ook is er een aanzienlijk deel van de Nederlanders dat al langere tijd werkloos is. Deze groep vormt een belangrijk onderdeel van het arbeidspotentieel dat de overheid graag wil activeren. Van alle werklozen wordt geschat dat ongeveer 370 duizend mensen beschikbaar zouden kunnen zijn om aan de slag te gaan. Dit zijn mensen die wel willen werken, maar om verschillende redenen nog geen baan hebben gevonden. Denk bijvoorbeeld aan een gebrek aan relevante werkervaring, onvoldoende scholing of een mismatch tussen vraag en aanbod op de arbeidsmarkt. Door middel van gerichte steun, zoals omscholingsprogramma’s, intensieve begeleiding naar werk en initiatieven om werkgevers te stimuleren deze groep een kans te geven, hoopt de overheid ook deze groep te motiveren en te ondersteunen om opnieuw toe te treden tot de arbeidsmarkt. Zo kan een groot deel van deze 370 duizend werklozen weer een actieve rol spelen in de economie, wat hen zelfredzamer maakt en bijdraagt aan de algehele economische groei.
Conclusie
Wanneer we de verschillende groepen van potentiële arbeidskrachten bij elkaar optellen, komen we tot een totaal van maar liefst 883 duizend mensen. Dit betreft individuen die momenteel ofwel niet actief deelnemen aan de arbeidsmarkt, ofwel slechts in beperkte mate werkzaam zijn. De overheid ziet in deze groep een belangrijke bron van ongebruikt arbeidspotentieel en streeft er dan ook naar om hen te motiveren om (meer) deel te nemen aan het arbeidsproces. Door middel van diverse beleidsmaatregelen, zoals het verbeteren van kinderopvang, het verlagen van fiscale druk, en het aanbieden van scholings- en omscholingsprogramma’s, probeert men obstakels weg te nemen die mensen ervan weerhouden om volledig te participeren. Het doel is om deze groep te stimuleren, zodat zij hun talenten en vaardigheden actiever kunnen inzetten op de arbeidsmarkt, wat niet alleen hun persoonlijke situatie ten goede komt, maar ook de economische groei en duurzaamheid van de samenleving als geheel bevordert.
